Bu teori, bir anlamda davranışçı teorilerin aksine bilginin kaynaktan alıcıya doğrudan iletilemeyeceği üzerinde durmaktadır.
Teoride amaç, öğrencinin kendi öğrenmesi ile ilgili inisiyatif alması ve yeni bilgiyi zihninde yapılandırabileceği bir öğrenme çevresinin sağlanmasıdır.
Yapılandırılmış problemler ve yapılandırılmamış problemler olmak üzere 2 tür problem üzerinde durulmaktadır. OÖÇ’de yapılandırılmamış problemlerin olması gerektiği belirtilmektedir.
Yapılandırılmış problemler, problemin tüm ögelerini sunarlar; tahmin edilebilir ve genelde tek doğru cevapları olur.
Yapılandırılmamış problemler, öğrencilerin eleştirel düşünme, karar verme ve sorgulama gibi üst düzey düşünme becerilerini kullanmalarına olanak sağlamaktadır.
Teoride öğretmenin diğer önemli bir rolü de öğrenme etkinlikleri sürecinde öğrencilere öğrenme desteği sağlamaktır.
Öğrencilere problemi anlamlandırmaları için örnek olay veya durum verilmesi, onların hem belleklerini hem de bilişsel esneklik düzeylerini olumlu yönde etkileyebilecek bir etkinliktir.
Sonuç olarak;
OÖÇ aşamaları ve öğretimsel süreçlere nasıl uygulanacağı net birtakım ilkelerle ortaya konulmuş bir kuramsal yapı olmaktan çok öğrencinin öğrenmesini kolaylaştıracak bir öğrenme çevresinin nasıl oluşturulabileceğine yönelik bir çerçeve çizerek öğrenme işinde sorumluluğun öğrencide olduğuna vurgu yapmaktadır.
