Tanıtım

Öğretme-öğrenme çevrelerinin tasarlanması; iletişimden felsefeye , teknolojiden ekonomiye pek çok alan ile etkileşimli olarak değişen ve güncellenen dinamik bir çalışma alanıdır. Özellikle bir konu alanı için oluşturulan öğretimin tasarlanması, geliştirilmesi ve uygulanmasına yönelik teoriler çağdaş felsefi akımlardan ve teknolojik gelişmelerden etkilenmektedir. Modernizim döneminin temel öğrenme felsefesini yansıtan davranışçılık yaklaşımı programlı öğretim gibi kendisini referans alan teorilerin ortaya çıkmasına neden olurken; benzer şekilde, Post-modernizmin yansıması olan oluşturmacılık da öğrenen, öğretici, ortam ve teknolojinin öğretme-öğrenme ortamındaki işlev ve rollerine ilişkin paradigma kaymalarına neden olmuştur. 21. yy henüz başında, değişen öğrenen özellikleri, çalışma hayatının gereklilikleri ve gelişen teknoloji öğretim etkinliklerinin planlanmasında, uygulanmasında ve değerlendirilmesinde yeni paradigmaların ve buna bağlı olarak öğretim teorilerinin geliştirilmesi tartışmalarını başlatmıştır. Bilimin birikimli bir süreç olduğu göz önünde bulundurulduğunda yeni teorilerin ortaya çıkması için öncekileri tartışarak güncellemeler yapmanın veya yenilerini ortaya koymanın daha sağlıklı olacağı düşünülmektedir.Bu bağlamda bu bloğun temel amacı, öğretimin tasarlanması ve gerçekleştirilmesi sürecinde başlıca öğretim teorilerinin ortaya koydukları kuramsal çerçeveyi uygulamaya yönelik örneklerle tartışmaktır.